Trap of the next Door 01

“ไอ้บริ๊งเบาๆ คอมนั่นแพงกว่าค่าเทอมแก4ปีรวมกันอีกนะ”
เสียงเอะอะโวยวายดังสนั่น ช่างไม่เข้ากันเลยกับบรรยากาศรอบข้างที่ดูเงียบสงบ คอนโดหรูย่านเขตเศรฐกิจที่ราวกับโรงแรมห้าดาวก็ไม่ปาน ความโอ่อ่าหรูหรา กว้างใหญ่ช่างไม่เข้ากับเธอโดยแท้

ครั้งแรกที่เจ้านายเธอสั่งแกมบังคับให้เธอย้ายมาอยู่ที่นี่เพราะเขาต้องเดิน ทางไปติดต่อธุระต่างประเทศเป็นเวลานาน เธอเองก็คิดว่าเป็นเพียงแค่ห้องพักธรรมดา แต่เมื่อได้เห็นกับตา เธอจึงได้เพียงแต่ยืนมอง อึ้ง ทึ่ง และออกจะทำตัวไม่ถูกในตอนที่มาถึง ขนาดดอร์แมนยังดูจะแต่งตัวดีกว่าเธอด้วยซ้ำไป

“โห้ยเจ๊ มันหนักนะ” เสียงน้องสาวตัวดีของเธอที่ออกจะไม่พอใจประท้วงอยู่เบาๆ “นั่นแหละเบาๆหน่อยตัวโตยังกะควา....ยอย่าทำมาสำออย” ด้วยความหมั่นไส้ในท่าทางของน้องสาวที่ดูยังไงก็ไม่ค่อยจะเหมือนสาวทำให้เธอ อดไม่ได้ที่จะโวยใส่ “น้องนะเว้ยเฮ้ยไม่ใช่คนใช้” เป็นไม่ไม่ได้เสียล่ะที่พี่น้องคู่นี้จะยอมสงบปากสงบคำกันง่ายๆ

“งั้นแกวางไว้ตรงนั้นแหละแล้วกลับไปเลยไปไม่ต้องอยู่มันแล้ว” พี่สาวตาคมปรายตามองอีกครั้งพร้อมวาจาที่ทำให้คนเป็นน้องถึงกลับย่นคอ พร้อมส่งยิ้มแห้งๆ เพียงคำขู่เล็กๆบวกกับสาตาคมๆกำลังวังชาที่เหมือนจะไม่มีในตอนแรกก็กลับมา เต็มร้อยแรงม้าได้เหมือนเดิม “จ้าเจ๊ ตามบัญชาเลยจ้า”

“ไอ้บริ๊ง คนเรียกลิทฟ์พอดีเลย ไวไว” ขณะที่กำลังเถียงอยู่กับน้องสาวตัวแสบ เธอก็เห็นผู้หญิงสาวคนหนึ่งกำลังกดลิฟท์พอดีเธอจึงรีบตามไป “คุณๆ รอด้วยค่ะ” แต่กลับกลายเป็นว่านอกจากจะไม่หยุดรอแล้ว หญิงสาวคนนั้นกลับทำแค่เพียงหยักไหล่พร้อมรอยยิ้มหยัน ขณะที่ประตูลิฟท์ค่อยปิดเข้าหากันอย่างช้าๆ

“อ้าว เฮ้ย ไหงทำงี้ อยากมีเรื่องใช่ม่ะ” เจ้าตัวคนถูกทิ้งออกอาการโมโหอย่างเห็นได้ชัด เพราะเธออุส่าห์ รีบวิ่งมาให้ทัน แต่กลับกลายเป็นว่านอกจะจะเหนื่อยฟรีแล้วยังถูกยิ้มเหยาะอีกต่างหาก “เจ๊ เบาๆ อายคนเค้า” บริ๊งรีบเตือนเพราะตอนนี้คนที่อยู่แถวนั้นเริ่มหันมามองเธอเพียงคนเดียว

“เอ่อๆรู้แล้ว” เธอยิ้มแหยๆ แล้วรีบกดเรียกลิฟท์อีกครั้งด้วยอาการเขินอาย มาวันแรกก็ก่อวีรกรรมเสียแล้วนางเอก?(ของเรา)

“หน้าตาก็ดีแต่นิสัยแย่ชะมัด อย่าให้เจอกันอีกนะ ฮึจะด่าให้ลืมสวยเลย” เจ้าตัวยังคงหัวเสียอยู่ไม่หาย เอาแต่บ่นกระปอดกระแปดอยู่ภายในลิฟท์ คนข้างๆที่รู้อิทธิฤทธิของเธอดีอย่างบริ๊งถึงกับไม่กล้าเข้าใกล้ “ใจเย็นน้าเจ๊ เค้าคงไม่เห็นม่าง” บริ๊งรีบออกความเห็นหวังว่าพี่สาวจะใจเย็นลงบ้างกับเรื่องเพียงเท่านี้

“ชัทอัพไปเลยแก” นอกจะจะไม่ใจเย็นลงแล้วเจ้าตัวยังพาลส่งสายตาเขียวปั๊ดมาให้น้องสาวอีกต่าง หาก “ชั้นไหน ห้องไหนอะเจ๊อยากเห็นแล้วอะ” เจ้าบริ๊งที่ออกอาการตื่นเต้นไม่หายรีบเปลี่ยนเรื่องคุย ภายนอกยังโออ่าโอ่โถงขนาดนั้น แบบนี้เรื่องห้องคงไม่ต้องพูดถึง “ไม่รู้เหมือนกันฉันก็เพิ่งได้ที่อยู่มาจากบอสเมื่อวาน”

“ชั้น 37 ห้อง 2E” บริ๊งชะโงกหน้าไปดูตัวหนังสือที่ฝ่ามือของพี่สาวที่จดแบบลวกๆไว้ “เจ๊นั่นมันชั้นบนสุดเลยนะ สงสัยเจ้านายเจ๊นอนดาดฟ้าแหงๆ” บริ๊งยิ้มขำ แต่คนข้างๆไม่ขำด้วย นี่ถ้าไม่เพราะถูกบังคับคนอย่างเธอไม่มีทางยอมแน่ๆ

“อะ ถึงแล้วให้ไวเลย วุ้ย หงุดหงิด” บทจะพาลก็พาลได้อย่างไม่ต้องมีปี่และขลุ่ย เธอหายใจฟึดยังยังอารมณ์เสียไม่หายจากเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้ “โห้ ทำไมมันหรูงี้อะ” บริ๊งตาโต เมื่อมองเห็นทางเดินทอดยาวปูด้วยพรมกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้ม

“ขี้สงสัยจริง ก็มาพร้อมกันเนี่ยจะรู้ไม๊” แม้จะตอบไปแบบนั้นแต่เจ้าตัวเองก็ตื่นตาตื่นใจอยู่ไม่น้อย ในความหรูหราโอ่อ่าของที่พัก พนักงานกินเงินเดือนแบบเธอชาตินี้ทั้งชาติคงไม่มีปัญญาได้อยู่ในที่แบบนี้ แน่ๆ “เจ๊ห้องไหนอะ”บริ๊งยืดคอมองทางเดินข้างหน้า ทางเดินที่ทอดยาวแต่กลับมีประตูเพียงแค่ 2บานเท่านั้น “เจอล่ะ” บริ้งยิ้มแล้วรีบปรี่ไปที่ประตูห้องทันที

“เจ๊ ทั้งชั้นมี สองห้องเองอะ ดูดิ 1E กับ 2E” บริ๊งเพยิดหน้าให้พี่สาวมองห้องข้างๆ“เบาๆหน่อยไอ้บริ๊ง เดียวคนเขาจะหาว่าบ้านนอกเข้ากรุง”

“อ้อเหร๊ออออ” บริ๊งยียวน ขณะที่คนเป็นพี่กำลังมองเลขรหัส10ตัวที่จดไว้แบบขยึกขยือแล้วจิ้มระรัวลงไป ยังแป้นพิมพ์ที่อยู่ติดกับประตู “ไฮเทคสุดๆเลยวุ้ย นี่ถ้ามีสแกนม่านตาเหมือนในหนังหน่อยล่ะ แหล่มเลยๆ” บริ๊งตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ได้เห็น “เพ้อเจ้อ” คนเป็นพี่ตอบเบาๆ แล้วเดินนำน้องสาวเข้าไปด้านใน

“สวยเน๊อะเจ๊ อะ..หยุดไมล่ะ” บริ๊งที่มัวแต่มองโน้นนี่ เดินชนเข้ากับหลังของพี่สาวอย่างแรง เพราะเจ้าตัวเล่นหยุดเดินเอาเสียดื้อๆ “โว้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สุดย๊อดดดดดดดด” บริ๊งตาโตกว่าเดิมเมื่อได้เห็นภายในห้อง

“วิวสวยชะมัด” ภายในห้องตกแต่งเรียบง่ายดูสะอาดตาด้วยพรมสีขาวนวลทั้งห้องเฟอร์นิเจอร์และ ข้าวของเครื่องใช้เกือบทั้งหมดเหมือนยังไม่เคยผ่านการใช้งานมาเลย แต่สิ่งที่ทำให้ทั้งสองพี่น้องตื่นตาตื่นใจคงจะเป็นวิวที่มองเห็นเบื้องหน้า ผนังเกือบทั้งห้องเป็นกระจกทำให้มองเห็นวิวด้านนอกไกลสุดลูกหูลูกตา โซฟาสีหม่นตัวใหญ่ที่อยู่ข้างๆก็ดูหรูและแพงเสียจนธอไม่กล้าจะแตะ

“เจ๊! เราไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยเนี่ย” บริ๊งหันมามองพี่สาวทำสายตาปลาบปลื้มจนดูน่าหมั่นไส้ “ชั่วคราวไอ้บริ๊งอย่าให้มากไปนัก”

ทั้งสองสาวเสียเวลายกข้าวของๆขึ้นๆลงๆอยู่หลายเที่ยวจนในที่สุดก็เสร็จทั้ง สองศรีพี่น้องทิ้งตัวลงที่พื้นทันที “เหนื่อยชะมัด” บริ๊งว่าหอบๆ “ไปอาบน้ำไป พรุ่งนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ ที่เหลือเดียวฉันจัดการเอง” ผู้เป็นพี่เอ่ยขณะที่ตัวเองก็หมดแรงนอนแผ่หราแทบขยับตัวไม่ไหวเหมือนกัน

“ไว้พรุ่งนี้ค่อยจัดก็ได้เจ๊ จะรีบไปไหนเรายังอยู่อีกนานนน” บริ๊งยิ้มยียวนลากเสียงยานคางบอกพี่สาว “ไอ้บริ๊งเดียวจะโดน ไปอาบน้ำให้ไวเลยนะ” แม้แรงจะหมดแต่เมื่อเจอน้องสาวยียวนเข้าให้คนอย่างเธอก็อดไม่ได้ที่จะโต้ ตอบกลับไปตามสัญชาติญาณ

“นี่เราต้องอยู่ที่นี่จริงๆเหรอเนี่ย” เธอบ่นพึมพำเบาๆขณะรื้อเสื้อผ้าออกจากกระเป๋า ยิ่งมองดูเธอก็ยิ่งไม่คุ้นเอาเสียเลยกับที่แบบนี้ “เจ๊ เจ๊ เจ๊” เธอตกใจเมื่อได้ยินเสียงน้องสาวตัวดีตะโกนดังลั่น

“อะไร เป็นไรไอ้บริ๊ง” อารามตกใจเจ้าตัวก็รีบผุงวิ่งจี๋ไปหาน้องสาวที่อยู่อีกฟากของห้องทันที
“หรูชะมัดเลยเจ๊ ใหญ่กว่าห้องนอนบริ๊งอีก” เจ้าน้องสาวตัวแสบรีบลากแขนพี่สาวเข้าไปในห้องน้ำ ภายในห้องน้ำก็หรูหราไม่ได้ต่างจากภายนอกเลย อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่ติดอยู่ข้างผนังกระจกมองเห็นวิวรอบด้วนแทบจะ 360องศา อ่างแช่ตัว ฝักบัวและอื่นๆที่เธอเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรและใช้งานยังไง

“ไอ้บ้านึกว่าเรื่องอะไร” เธอจัดการแจกมะกอกให้น้องสาวตัวดีเสียหลายทีโทษฐานทำให้ตกใจ “เอ้าเจ๊ โห้ ไม่ตกใจเลยเหรอไง ดูดิๆ” เจ้าบริ๊งยังไม่หยุด ชี้โน้นชี้นี่ให้เธอดูไม่หยุด “เอ่อๆ รีบๆอาบเข้าเถอะ แล้วก็อย่าพังอะไรด้วยรู้มั้ย” เธอส่ายหน้าน้อยๆพร้อมส่งค้อนให้เจ้าตัวดี

“คร๊าบพ้มมมม” บริ๊งยิ้มกว้างอารมณ์ดี แล้วก็ร้องเพลงไปอาบน้ำไปอย่างมีความสุข