Kiss me kill me 00

บทนำ

................................................................................................................

ยามบ่ายในมุมหนึ่งของห้องสมุด  บริเวณชั้นหนังสือเชิงประวัติศาสตร์ที่เป็นมุมอับปราศจากกล้องวงจรปิด  และปราศจากนิสิตคนไหนจะสนใจมาย่างกรายมาในเวลาแบบนี้   ที่นี่กำลังมีสงครามเล็กๆของผู้หญิงสองคน    ด้วยส่วนสูงที่เสียเปรียบทำให้สาวตัวเล็กอย่างฟาถูกดันติดผนังง่ายๆ   นัยน์ตาสีดำสนิทมองสาวสวยผมสีแดงด้วยความตื่นกลัว    เมื่อเห็นคนที่ไร้ทางสู้อยู่ในกำมือทำให้มิ้นเยียดยิ้มออกมา

“ยัยโรคจิต”

เสียงเล็กสถบเบาๆ    ทำให้หน้าหวานถูกมือเรียวบีบเข้าที่คางด้วยความหมั่นไส้ในความปากดี 

สาวตัวเล็กดิ้นอาละวาดทันทีที่ถูกรุกราน  เหวี่ยงแขนฟาดมือจะประทับรอยนิ้วบนหน้าสวยๆแต่อีกฝ่ายไวกว่า   ใช้มือที่ว่าง อยู่รับลูกตบไว้ได้    ยิ่งทำอะไรไม่ได้ยิ่งทำให้ฟาดิ้นไปมาเพื่อสะบัดตัวเองให้พ้นจากการคุกคามของมิ้น   นิ้วเรียวที่บีบคางมนจึงกดแรงขึ้นกว่าเดิม

“โอ้ย!”

สาวหน้าหวานหลับตาแน่นด้วยความเจ็บ   เปิดโอกาสให้เรียวปากบางกดลงบนริมฝีปากได้รูป

ทันทีที่รู้ตัวว่าถูกจูบฟาก็เม้มปากแน่นแต่กลับถูกบดขยี้ริมฝีปากหนักกว่าเดิม    จนความเจ็บแปล็บๆกับรสเค็มของเลือดจางๆซึมผ่านเข้าในปากทำให้สาวตัวเล็กจำยอมให้ผู้รุกรานได้ทำรุนแรงตามใจชอบ   ปลายลิ้นอุ่นๆแทรกผ่านกลีบปากสีสดด้วยความเอาแต่ใจ   จาบจ้วง  บดขยี้  รุนแรง   แต่กลับแฝงด้วยความเร่าร้อนจนผู้ถูกกระทำแทบทรุดตัวลง

สาวสวยถอนริมฝีปากออกมองดูใบหน้าหวานที่มองตอบกลับมาด้วยความเคียดแค้น   มิ้นเยียดยิ้มก่อนจะโน้มหน้าลงไปกดริมฝีปากบังคับจูบด้วยความเอาแต่ใจ    เจ้าของริมฝีปากอิ่มพยายามจะแม่มปากให้แน่นกว่าเดิม  แต่ถูกลิ้นอุ่นไล้ริมฝีปากจนความเจ็บจางๆทำให้ตอบสนอง   ลิ้นร้อนค่อยๆละเลียดไล้ริมฝีปากอิ่มก่อนจะแทรกผ่านเข้าไปด้วยความอ่อนโยนผิดกับความดุดันที่เคยมีมา     จากความเร่าร้อนแปรเปลี่ยนเป็นนิ่มนวลกระทันจนคนตัวเล็กถึงกับเข่าอ่อนแทบล้มลงไปกองบนพื้น

มิ้นค่อยๆถอนริมฝีปากแล้วมองดูสาวหน้าหวานที่หลับตาพริ้มอย่างพอใจ   เรียวปากบางจึงเลื่อนไปกระซิบเบาๆ

“ก็โรคจิตพอกัน”

เสียงแหลมๆราวกับเชือดเฉือนฉุดให้ฟาได้สติคืนมา  เลยใช้สองมือรวบรวมแรงที่มีผลักคนตรงหน้าออกไป

“โอ้ย”

มิ้นเซไปชนเข้ากับชั้นหนังสือเต็มแรงจนร้องเสียงหลง

“ยัย..!”  พอลุกขึ้นได้สาวสวยก็ตรงเข้าบีบไหล่เล็ก  อีกมือยกขึ้นกะจะตบใบหน้าหวานๆให้เต็มแรง   แต่ดันมีเสียงฝีเท้าของคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินขึ้นมาขัดจังหวะซะก่อน  เลย เปิดโอกาสให้ฟาสะบัดตัวออกแล้วรีบวิ่งหนีไป

มิ้นได้ยินเสียงคุ้นๆร้องเสียงหลงตามมาด้วยเสียงสถบห้วนๆของสาวมาดเซอร์ไล่หลังคนตัวเล็กที่รีบวิ่งลงบันไดไป

“อะไรของมันจะรีบไปตายรึไง”

สาวร่างอวบบ่นอุบอิบพลางก้มตัวลงเก็บกองหนังสือที่กระจัดกระจายเต็มพื้น   ปล่อยให้คนที่มาด้วยยืนมองมาทางมิ้น

“แกทำไรมัน”

โซดาขมวดคิ้วถาม

“ไม่รู้สิ”

สาวสวยตอบทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้  ทำให้สาวเซอร์หรี่ตาลงก่อนจะเดินเข้าไปหาแล้วยกมือขึ้นจิ้มริมฝีปากบาง

“ปากแดงๆเลอะลิปส้มที่ไหนมา หึหึ”

คำพูดของคนพูดน้อยต่อยหนักทำให้มิ้นสะบัดหน้าหนี

“ระวังจะตกหลุมที่ขุดไว้เองซะล่ะ”

โซดาบอกเสียงเรียบ

“ยาก   มันก็แค่ของเล่น    พังแล้วก็โยนทิ้งแค่นั้นเอง”

มิ้นยิ้มที่มุมปากก่อนจะมองผ่านหน้าต่างไปทางโรงจอดรถ   เพื่อมองดูมิลล่าสีชมพูที่ขับออกไป

……………………………………………………………………………………………………...........