Kilss me Kill me 02

02   แผนร้ายฉบับยัยแอ๊บตัวแม่

............................................................................................................

ไม่ดี  ไม่ดี  ไม่ดี  ไม่ดีแน่!   จะทำยังไงกับยัยหัวแดงแรงสุดๆนั่นดี    ความลับของเราเชียวนะความลับ!    ขืนยัยนั่นปากมากไปทุกคนต้องรู้แน่ๆว่าเราเป็นยังไง    ไม่  จะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้!

“ไม่กินตอนร้อนๆระวังไม่อร่อยนะเออ”   ทิพย์สาวหน้าหมวยบอกเมื่อเห็นคนหน้าหวานนั่งเหม่อมองเนื้อย่างในจาน

“อะอืม  ฟาคิดอะไรเพลินไปหน่อยน่ะ”   ฟายิ้มก่อนจะใช้ตะเกียบคีบเนื้อย่างอุ่นๆมาจิ้มน้ำจิ้มรสเด็ด

“ฟานี่น่ารักดีเนอะ”  มิน  สาวห้าวประจำกลุ่มมองใบหน้าใสๆแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

ผู้หญิงด้วยกันชมนี่นะ  ไม่เห็นจะน่าดีใจตรงไหนเลย  ห้าวยังงั้นเป็นทอมรึเปล่าก็ไม่รู้    โรคจิต!

“ขอบคุณนะ”  รอยยิ้มหวานๆทำเอาคนชมยิ้มตาม

“ น่ารักขนาดมัดใจผู้หญิงด้วยกันได้เลยน๊า”  มินได้ทีหยอดคำหวานใส่

“อย่ามา”  ทิพย์รีบพูดดักทางคนเจ้าชู้ขึ้นมาทันที

“ไรๆป้าทิพย์”  มินหรี่ตาใส่

“ใครป้าแก  เดี๋ยวปั๊ดโทรไป บอกพี่จูนซะนิ   ว่าไอ้มินกำลังคิดไม่ซื่อจะทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัด”   พูดไม่พูดเปล่าสาว หมวยหยิบมือถือเครื่องจิ๋วออกมาจากกระเป๋าถือเตรียมกดโทรออกจริงๆ

“เฮ้ย!  อย่านะเว้ย  ยังไม่ทันทำไรเลย  โด่ๆ   ก็ฟาเค้าน่ารักอ่า  ชมแค่นี้ไม่ได้รึไง”  ได้ผลนักแล เจ้าตัวดีรีบแก้ตัวใหญ่  ท่าทีร้อนลนรีบกลบเกลื่อนเรียกเสียงหัวเราะได้รอบโต๊ะ

“ดูสนิทกันดีจังเลย”   ฟาบอกยิ้มๆมือก็จิ้มสลัดผักไปด้วย  แต่นัยน์ตาสีดำหรี่ลงมองมินกับทิพย์

“อืม ก็จบม.ปลายที่เดียวกันมาน่ะ  ทิพย์มาสอบเข้าที่นี่เพราะอยากเรียนจริงๆแต่คนบางคนแถวนี้จงใจมาเรียนที่นี่เพราะอยากอยู่ใกล้ๆแฟน”

“เงียบเลยป้า  เผากันระยะประชิดเลยนะเฟ้ย”

ดีเนอะมีเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกัน น่าอิจฉา  

“ดีจังเลย   ฟาอยากสนิทกับทุกคนไวๆจะได้เป็นเพื่อกลุ่มเดียวกันแบบนี้บ้าง”   สาวหน้าหวานโปรยยิ้ม

“น่ารักๆอย่างฟา  ไอ้มินมันรีบสนิทด้วยเลยเหอะ  หางกระดิก”

“โหย งอลแล้ว”  มินค้อนใส่ทิพย์หลายทีจนเพื่อนๆหัวเราะ

ท่ามกลางเสียงเฮฮาสนุกสนานกลางวงหมูกระทะ   ฟากำลังนั่งคิดบางอย่างด้วยสีหน้าจริงจัง

นั่นสินะก็เราน่ารัก ใครๆก็ชอบ  ตอนม.ปลายลองไปอ่อยๆพี่เรย์ผู้หญิ้งผู้หญิงแท้ๆยังจีบได้เลย  แต่จะให้มีแฟนเป็นผู้หญิงจริงๆไม่เอาด้วยหรอก   ประหลาดตายเลย      แล้วยัยมิ้นอะไรนั่นล่ะ   ก็แค่ทำตัวแรงๆลองอ่อยใส่เข้าน้อยจะเป็นไง?     แม่จะป่วนให้หลงหัวปักหัวปำเลย  คอยดูเถอะ!

........................................................................................................................

  สาวสวยจามแล้วจามอีก   อาการน่าเป็นห่วงจนต้องยกมือขึ้นทาบหน้าผากตัวเอง

“ตัวก็ไม่ได้ร้อนนี่นา   จามแบบนี้รึจะมีคนนินทาอยู่  อ่ะ ช่วยไม่ได้ก็คนมันฮอ นี่นะ”     มิ้นหัวเราะกับความคิดตัวเอง

“คุณหนูคะ อาหารเย็นเตรียมเสร็จแล้วค่ะ”   หญิงวัยกลางคนร่างท้วมในชุดเมดกระโปรงยาวสีดำคาดผ้ากันเปื้อนสีขาวเดินมาบอก  คุณหนูของบ้านที่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขก

“ค่า  จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”    เจ้าของผมสีเพลิงในชุดอยู่บ้านสบายๆด้วยเสื้อยืดแขนสั้นพอดีตัวกับกางเกงยีนส์สีซีดสามส่วนจึงลุกจากโซฟา   หญิงสาวเดินผ่านห้องโถงที่ประดับตกแต่งไปด้วยรูปภาพของชายผมแดงในชุดนักโบราณคดีสีกากีกับทีมงาน   แต่ละภาพที่ประดับบนกำแพงแสดงถึงเรื่องราวการทำงานสำรวจโบราณสถานที่ต่างๆของเขาได้เป็นอย่างดี       นัยน์ตาสีเทาอมดำมองรูปผู้เป็นพ่อพลางถอนหายใจออกมา    แล้วเดินไปที่ห้องรับประทานอาหาร

โต๊ะไม้ฉลุรายคลาสสิกมีเก้าอี้ไม้เข้าชุดประดับไว้4ตัว  บนโต๊ะมีกับข้าวคาวหวาน   ทั้งทอดมันกุ้งกับน้ำจิ้มบ๊วย  แกงเผ็ดไก่บ้าน  ยำวุ้นเส้น  ผัดผักรวมจานใหญ่  และข้าวสวย  แถมยังมีของหวานเป็นบัวลอยแก้วไว้ตบท้ายมื้อนี้อีกด้วย

“ทำซะเยอะขนาดนี้มิ้นกินไม่หมดหรอกค่ะ”   คุณหนูคนสวยหัวเราะ

“คนครัวเค้าก็ทำไว้ตามตารางอาหารที่คุณผู้หญิงสั่งไว้น่ะค่ะ”

มิ้นหัวเราะหึหึ    ตั้งแต่เด็กๆแล้วที่ลูกสาวคนนี้ไม่ค่อยได้เจอหน้าพ่อกับแม่ซักเท่าไร    ตระกูลแฮนเดรย์เป็นตระกูลที่ร่ำรวยเป็นเจ้าของกิจการใหญ่ๆในออสเตรีย   แต่บิดากลับชอบผจญภัยจึงเป็นนักโบราณเพื่อเดินไปทางไปเรื่อยๆไม่หยุดนิ่งอยู่กับที่   เท่าที่จำได้เธอกอดพ่อครั้งล่าสุดก็เมื่อ5ปีมาแล้วนอกจากนั้นมักพูดคุยกันผ่านอินเตอร์เน็ตไม่ก็โทรศัพท์ทางไกล    ถ้าช่วงไหนที่บิดาไปทำงานยังที่ทุระกันดารห่างไกลก็ไม่มีโอกาสได้ติดต่อกันเลย     ส่วนแม่ก็เป็นเลขาและล่ามของนักการทูตไทยประจำฝรั่งเศสซึ่งต้องไปทำงานอยู่ที่นั่น   ยังดีที่สามารถลาพักร้อนกลับมาเมืองไทยได้ปีละครั้ง แม้นไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่แม่ก็มีวิธีเพื่อดูแลลูกในแบบฉบับตัวเอง   อย่างตารางอาหารที่โภชนาการครบ5หมู่ที่สั่งให้คนครัวทำทุกวันถือเป็นผลงานเอกชิ้นหนึ่งเลยทีเดียว     ฉะนั้นบ้านกว้างๆหลังนี้จึงมีทั้งพ่อบ้าน  แม่บ้าน  คนครัว  เพื่อดูแลคุณหนูมีนชญานั่นเอง

หลังมื้อค่ำผ่านไป  มิ้นใช้เวลาอยู่กับสมุดบันทึกรายชื่อเพื่อนที่รุ่นพี่ให้ไปล่าข้อมูลเพื่อนร่วมเอกมา   นิ้วเรียวพลิกหน้ากระดาษเพื่ออ่านและจำชื่อเพื่อนๆไปเรื่อยๆ

จู่ๆมือถือเครื่องจิ๋วก็ดังขึ้นขัดจังหวะซะก่อน    นัยน์ตาสีเทามองเบอร์ที่ไม่คุ้นเคยแล้วหรี่ตาลงก่อนจะตัดสินใจกดรับสาย

“ฮาโหล....”

เสียงเรียบกรอกไปตามสายแต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา

ส่วนคนที่อยู่ปลายสายได้แต่นิ่งฟังว่าตัวเองโทรมาถูกเบอร์หรือเปล่า

“ฮาโหลๆ...”

ยังเงียบอีกตามเคยจนคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความหงุดหงิด

ฝ่ายสาวหน้าหวานเริ่มมั่นใจมากขึ้น   เพราะเสียงแหลมๆฟังดูเชิดๆอย่างนี้บอกยี่ห้อเลยว่าเป็นยายหัวแดงแรงสุดๆแน่นอน

“โรคจิต....”

คราวนี้สาวสวยกรอกเสียงกัดจิกลงไปเต็มที่  จนมีเสียงดังโครมครามดังมาจากปลายสาย

กรี๊ดดดด...!!!   ฟากรี๊ดลั่นความโมโหอยู่ในใจ

 แก้วน้ำพลาสติกลายการ์ตูนกลิ้งหายเข้าไปใต้เตียง   ตามมาด้วยมือเล็กๆที่กำแน่น  ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันด้วยความเจ็บใจ

“มะ..ไม่ใช่ซักหน่อย  นะ..นี่เบอร์ฟาเองนะ”   เสียงใจละล่ำละลักพูดติดๆขัดๆ

“ฟา?  ฟาไหน”  มิ้นหรี่ตาลงยกมือถือแนบหู    ชื่อก็คุ้นๆหรอกแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าฟาไหน   คำพูดตรงๆทื่อๆกลับทำให้เจ้าของชื่อแทบกระทืบเท้าดิ้นตายอยู่ตรงนั้น

...กวนประสาทชัดๆ  ยัยนี่ต้องกวนประสาทกันแน่ๆ   ในเมื่อคนทั้งเอกแทบจะรู้จักเธอกันหมดแล้ว  ทำไม ยัยหัวแดงนี่ถึงลืมชื่อคนดังขนาดนี้ได้กัน

“ฟา  กุลธิดา ไงจ๊ะ”   หน้าหวานๆที่เจือด้วยความหงุดหงิดพยายามบีบเสียงให้ฟังดูดีที่สุด

สาวสวยยกมือขึ้นกระดิกนิ้วไปมาในอากาศก่อนดีดเบาๆ

“อ๋อ   พวกชอบใส่หน้ากากนี่เอง”

เจอคำพูดตรงๆชนิดหมัดตรงเข้ากระแทกใจทำเอาฟาแทบอยากจะขว้างมือทิ้งไปซะเดี๋ยวนี้เลย   แต่ก็ต้องทนไว้เดี๋ยวแผนที่วางไว้จะพังหมด  

...  หึ  ต้องใจเย็นเข้าไว้ๆๆ  คิดว่าตัวเองแรงเป็นคนเดียวรึไง   เดี๋ยวจะได้รู้ว่าคนอย่างฟา  เป็นยังไง!

........................................................................................................................