Captivated Clumsy 09

“น้องอายคะ แน่ใจนะคะ ว่าไม่เป็นอะไร” หลังจากที่ทานอาหารกันเรียบร้อยและทุกคนกำลังเดินทางไปสวนสนุก แอมก็มักจะแอบสังเกตท่าทางที่ดูเปลี่ยนไปของสาวหน้าหวานที่นั่งข้างๆ จนเธออดไม่ไหวถามออกไปอีกจนได้
    “อะเออ....ค่ะ....ไม่เป็นไร” อายสะดุ้งขณะที่ในหัวกลับนึกถึงแต่ร่างเพรียวที่เห็นเพียงแค่ด้านหลัง ที่เธอพยายามเท่าไรก็ไม่สามารถจะลืมได้ซักที

    “พี่แอมเห็นน้องอายเอาแต่นั่งเงียบตั้งแต่อยู่ในร้านแล้ว แน่ใจนะคะว่าไม่เป็นไร” แอมอดกังวลไม่ได้ กลัวแม่สาวข้างๆกำลังคิดอะไรคนเดียวอีก
    “ค่ะ อายแค่กำลังคิดเรื่องอะไรอยู่พี่แอมอย่าสนใจเลยค่ะเรื่องไม่เป็นเรื่อง” อาคิราพูดในขณะที่สายตาเหม่อมองออกไปข้างนอกแทน พร้อมกับใบหน้าสวยๆของแพรวาที่ลอยเข้ามาวนเวียนอยู่ในจิตใจของเธออีกครั้ง
 “เอาล่ะเด็กๆเตรียมตัวนะคะจะถึงแล้ว ใครอยากทำอะไรนึกเอาไว้แล้วหรือยัง” ดูเหมือนอาคิราไม่ต้องการจะให้เธอซักไซ้อะไรอีก แอมจึงเปลี่ยนเรื่องคุย เธอมองกระจกหลังถามเจ้าตัวจ้อยสองคนที่นั่งตาแป๋วฟังเรื่องที่เธอกำลังถามอาคิราอยู่
    “สไลเดอร์ๆ” เจ้าข้าวตะโกนโวกเวกโวยวายบอกลั่น และเริ่มเถียงกับน้องเมย์ที่อยากจะนั่งม้าหมุนมากกว่า
    “ค่าๆ”แอมอมยิ้มมองเจ้าตัวยุ่งสองคนเถียงกันเสียงดัง แล้วแอบปรายตามองแม่สาวจอมคิดมากที่นั่งข้างๆที่ดูจะไม่สนใจอะไรเอาเสียเลย  แอมขมวดคิ้วสงสัยว่าเรื่องอะไรอีกกันนะที่ทำให้อาคิราเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้ จะเป็นเรื่องของเธออีกหรือเปล่า

    “น้องอายนั่งรอที่นี่ก่อนนะคะ พี่แอมขอพาสองคนนี้ไปเปลี่ยนชุดก่อน” หลังจากมาถึงสวนสนุกและทั้งหมดเลือกจับจองที่นั่งสบายๆข้างทะเลจำลองขนาดใหญ่แล้ว อาคิราก็ทรุดตัวนั่งลงที่เก้าอี้เนื่อยๆ แอมพยายามจะชวนสาวหน้าหวานคุยทำโน้นทำนี่ แต่ปฏิกิริยาที่ตอบกลับมาไม่สะดุ้งตกใจก็เป็นเพียงรอยยิ้มเก้อๆที่ดูเหม่อลอย และดูเหมือนจะไม่สนใจอะไรรอบตัว

    “น้องอายคะ” แอมเรียกสาวหน้าหวานอีกครั้ง ขณะที่ปล่อยให้สองตัวแสบสนุกกับคลื่นน้ำจืดอยู่บริเวณนั้น
    “คะ” เป็นอีกครั้งที่อาคิราตอบอย่างตกใจเหมือนหลุดจากภวังค์
    “พี่แอมฝากดูสองคนนั้นแป๊บนะคะ เดียวพี่แอมไปซื้อตั๋วเครื่องเล่นเตรียมไว้ให้สองคนนั้นก่อน” แอมบอกก่อนจะลุกขึ้นเดินไป
    “ค่ะได้ค่ะ” อายยิ้มเก้อๆส่งให้ แล้วมองเจ้าหลานชายตัวดีที่กำลังเล่นสาดน้ำอยู่กับน้องเมย์อย่างสนุก
“มั่วทำบ้าอะไรอยู่นะเรา คิดอะไรอยู่” อาคิราพึมพำเธอนึก จะมามัวนึกถึงคนที่ไม่ใยดีเธออยู่ทำไม ทำไมต้องนึกถึง ทำไมแค่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใช่เธอคนนั้นหรือเปล่า ก็เป็นถึงขนาดนี้อาคิรานึกโมโหตัวเอง และพยายามฝืนยิ้มเหตุผลที่เธอมาที่นี่กับทุกๆคนเพื่อต้องการมาพักผ่อนไม่ใช่เหรอ เธอนึกแล้วสะบัดหน้าแรงๆพยายามสลัดใบหน้าของแพรวาที่อยู่ในหัวออกให้ได้  หลังจากถอนหายใจเฮือกใหญ่ จึงตัดสินใจที่จะเดินออกไปหาเจ้าหลานชายที่กำลังเล่นสนุกอยู่แทน

    “อาอายทางนี้ เล่นน้ำกัน” เจ้าข้าวยิ้มตาหยี พลางพยายามจะสาดน้ำใส่อาของตัวเอง
    “ไม่เอา ไม่เล่นย่ะ ชั้นไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยน” อายตะโกนบอกเจ้าหลานชายตัวดีอยู่ข้างๆสระแทน
“จะขึ้นหรือยังนานแล้วนะข้าวเดียวไม่สบาย” หลังจากนั่งมองเจ้าหลานชายเล่นน้ำอยู่นาน อาคิราก็ลองเรียกเจ้าตัวดีดูอีกครั้ง
    “ม่าอาว ข้าวจาเล่นอีก” เจ้าตัวดีตะโกนบอก แล้วรีบไต่ขึ้นไปบนสไลเดอร์ที่ต่อกับสระน้ำอย่างสนุกอีกครั้ง..
    “ตามใจ ไม่สบายอย่ามาอ้อนล่ะ ชั้นจะสมน้ำหน้าซ้ำ” อาคิราตะโกนบอกแล้วเดินกลับไปนั่งรอที่โต๊ะตัวเดิม
    “ทำไมพี่แอมไปนานนักนะ” อายบุ้ยปากพลางนึก แค่ไปซื้อตั๋วเครื่องเล่นทำไมแอมถึงหายไปนานนัก แล้วอาคิราก็เริ่มสวมวิญญาณยีราฟคอยื่นคอยาว พยายามมองหาร่างสูงเพรียวของหมอแอม
 “มาแล้ว” อายยิ้ม เมื่อเห็นร่างเพรียวของแอมเดินมาแต่ไกล แต่เหมือนกับแอมกำลังคุยกับใครบางคนอยู่ด้วย และก็ไม่ผิดอย่างที่เธอคิด ข้างๆของแอมมีหญิงสาวสวยเดินเคียงมาด้วย ทั้งสองคนกำลังคุยอะไรกันบางอย่างท่าทางดูสนุก อาคิราหุบยิ้มแทบในทันที ทำไมหมอแอมต้องยิ้มหวานแบบนั้นให้ผู้หญิงคนนั้นด้วย แล้วกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่ทำไมท่าทางถึงดูสนุกสนานแล้วก็สนิทสนมถึงขนาดนั้น และที่สำคัญทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงต้องเกี่ยวแขนหมอแอมราวกับเป็นคู่รักกันแบบนั้นด้วย

    “มาแล้วค่ะ” แอมเอ่ยทักพร้อมส่งยิ้มให้อาคิรา แต่ดูเหมือนว่าอารมณ์ของคนตัวเล็กคงกำลังไม่พอใจอย่างหนักนอกจากจะไม่พูดไม่ ยิ้มตอบแล้ว อาคิรายังแกล้งมองเมินเสียนี่ เล่นเอาแอมเกิดอาการงงเล็กๆว่าอาคิราเป็นอะไรไปอีก

    “ขอโทษนะคะที่หายไปนาน พอดีเจอ...” แอมพยายามจะพูดให้คนตัวเล็กหันมาสนใจ และลังเลว่าควรจะพูดอะไรต่อดีมั้ย  อาคิราปรายหางตามามองเพียงเล็กน้อยและเริ่มมองสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างๆหมอแอมรวมถึงแขนของแขกแปลกหน้าที่ยังเกาะแขน หมอแอมไม่ยอมปล่อยนั้นด้วย
    “..ฟ้าค่ะ” หญิงสาวยิ้มกว้างให้ด้วยความเป็นมิตร
    “ฟ้านี่น้องอายที่พี่แอมเล่าให้ฟังเมื่อกี้ไงคะ..แล้วก็น้องอายคะ นี่ฟ้าค่ะ รุ่นน้องพี่แอมตอนพี่แอมเรียนหมอ ไปต่อโทที่เมกาเพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วันเองค่ะ” แอมยิ้มอธิบายสั้นๆท่าทางดีใจให้อาคิราที่ยังคงตีสีหน้าเหมือนไม่สนใจอะไรฟัง
    “ค่ะ” อาคิราตอบสั้นๆแผลงฤทธิ์หน้างุ้ม อีกแล้ว
    “อะ เอ่อ” แอมพูดอะไรต่อไม่ถูก เธอเดาอารมณ์ของแม่สาวขี้งอนคนนี้ไม่ถูกจริงๆ ตะกี้ยังนั่งเหม่อทำท่าซังกะตาย อยู่ดีๆก็เปลี่ยนมาเป็นสาวเจ้าอารมณ์เสียแล้ว
    “ฟ้าว่า....ฟ้าขอตัวก่อนดีกว่ามั้งคะ” ไม่ต่างกันกับสาวสวยที่เพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรกเธอเริ่มรู้สึกว่าผู้หญิง หน้าหวานคนนี้กำลังไม่พอใจอะไรเธออยู่แน่ๆ เธอเองก็เป็นอีกคนที่แทบจะหุบยิ้มตามหมอแอมไม่ทัน
    “ฟ้าไม่ได้รีบไปไหนไม่ใช่เหรอ อยู่คุยกับพี่ก่อนก็ได้ไม่ได้เจอกันตั้งนาน มีเรื่องอยากเล่าให้ฟังตั้งเยอะ” แอมยิ้มให้แล้วฉุดแขนของ หญิงสาวที่เหมือนลังเลว่าควรจะอยู่ต่อดีมั้ยให้นั่งลงข้างๆเธอ
    “แต่ว่า....” ฟ้าลังเล มองหน้าของสาวหน้าหวานที่นั่งถัดไป ที่พอเมื่อเธอมองเจ้าตัวก็รีบค้อนหลบสายตาเอาเสียอย่างนั้น

    “นะคะ อยู่คุยเป็นเพื่อนพี่แอมก่อนพอดีมีบางคนเค้าคงไม่ค่อยอยากคุยกับพี่แอมเท่าไรน่ะค่ะ ฟ้าอยู่คุยเป็นเพื่อนพี่แอมก่อนนะคะ” แอมพูดเสียงหวานอ้อนๆ เล่นเอาอาคิราหันควับมามองค้อนให้ ที่แอมพูดนั้นถ้าไม่ได้หมายถึงเธอก็คงจะไม่มีใครแล้วล่ะ
    “ตามสบายนะคะ” อาคิราตอบเสียงห้วนสะบัดค้อนงามๆ แล้วลุกพรวด เดินปึงปังไปหาสองตัวแสบที่ยังเล่นน้ำกันอย่างสนุกแทน